Op 3 november verscheen in het Algemeen Dagblad het verhaal van de 91-jarige mevrouw Wolter uit Den Haag die de tekst “Niet Reanimeren!” op haar borst heeft laten tatoeëren. Op deze manier hoopt ze dat de hulpverleners haar niet zullen reanimeren als dit nodig blijkt.
Naar aanleiding van dit artikel zijn veel vragen bij de NVVE binnen gekomen.
Hoewel nergens in de wet staat dat een wilsverklaring alleen geldig als deze op papier is gedrukt, wil de NVVE benadrukken dat een tatoeage niet dezelfde status heeft als een niet-reanimeren penning. De niet-reanimeren penning is wettelijk erkend door voormalig minister Ab Klink. Dit is niet het geval bij de tatoeage.
De basis voor de penning is te vinden in artikel 7: 450 van het Burgerlijk Wetboek (WGBO): hierin staat dat BIG-geregistreerde hulpverleners schriftelijke verklaringen waarin de patiënt aangeeft niet te willen worden gereanimeerd, moeten respecteren. De niet-reanimerenpenning van de NVVE is te zien als zo’n schriftelijke verklaring en geldt dus als behandelverbod ten aanzien van reanimeren.